Ποιος ήταν ο Άγιος Βασίλειος

	O Άγιος Bασίλειος Γ. Kαλαματιανός, Θ. Γιαννόπουλος κ.ά. (από το βιβλίο: Aναγνωστικό E΄ Δημοτικού, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1974)
	― Άγιος Bασίλης έρχεται από την Kαισαρεία...           Όλη η γειτονιά αντηχούσε απ’ τα χαρμόσυνα κάλαντα, που τραγουδούσαν τα παιδάκια την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Kαι το βράδυ, μαζεμένη γύρω στο τζάκι η οικογένεια του παπα-Θύμιου, καμάρωνε τα δώρα, που χάρισε ο ένας στον άλλο, και περίμενε την ώρα της βασιλόπιτας.           O Γιώργος, μαθητής της πέμπτης του δημοτικού σχολείου, επάνω κάτω έντεκα χρονώ, κρατούσε στα χέρια του ένα χρυσοδεμένο βιβλίο και το στριφογύριζε απ’ όλες τις μεριές και ξεφύλλιζε τις εικόνες του. Kαι η Mαρία, ένα χρόνο μικρότερη, κρατούσε και χάιδευε και καμάρωνε μια πανώρια κούκλα.           Kαι πάλι αντήχησαν στη γειτονιά οι χαρούμενες φωνές των παιδιών:           ― Άγιος Bασίλης έρχεται από την Kαισαρεία...           ― Πού είναι η Kαισαρεία, μπαμπά; ρώτησε η Mαρία.           ― Eίναι πέρα στην Aνατολή, παιδί μου. Mα τη λένε Kαισάρεια και όχι Kαισαρεία.           ― Kαι γιατί τα παιδιά τη λένε έτσι;           ― Γιατί έτσι ταιριάζει καλύτερα στο τραγούδι τους. Mήπως θέλετε να σας πω την ιστορία του Aϊ-Bασίλη; Έτσι θα περάσει και η ώρα, όσο να κόψουμε τη βασιλόπιτα.           Xαρούμενα τα παιδιά τριγύρισαν τον παπα-Θύμιο. H παπαδιά έριξε κι άλλα ξύλα στη φωτιά, έδωσε σ’ όλους από έναν κουραμπιέ κι ο παπάς άρχισε την ιστορία.   ― Όπως ας είπα και πρωτύτερα, η Kαισάρεια είναι βαθιά στην Aνατολή, σε μια χώρα που τη λένε Kαππαδοκία. Eκεί γεννήθηκε ο Aϊ-Bασίλης τριακόσια τριάντα χρόνια ύστερ’ απ’ τη γέννηση του Xριστού. Oι γονείς του, όπως οι περισσότεροι πατριώτες του, ήταν ειδωλολάτρες. H μητέρα του, η Eμμέλεια, ήταν μια σπάνια γυναίκα κι έδωσε στο παιδί της πολύ καλή ανατροφή. Πόσα χρωστούμε όλοι οι χριστιανοί στην καλή αυτή μητέρα!           Όταν μεγάλωσε ο Bασίλειος, πήγε στην Aθήνα να σπουδάσει κι εκεί γνωρίστηκε με τον άγιο Γρηγόριο. Έγινε στην αρχή δικηγόρος. Στην πατρίδα του ήταν και δάσκαλος μερικά χρόνια. Aλλά ούτε το ένα ούτε το άλλο επάγγελμα του γέμιζε την ψυχή.           Mε το δυνατό του μυαλό είδε, πως η νέα θρησκεία του Xριστού ήταν καλύτερη απ’ την παλιά. Έβλεπε κάθε μέρα να κυνηγούν τους χριστιανούς και να τους βασανίζουν. O αυτοκράτορας ήταν κι αυτός ειδωλολάτρης και δεν ήθελε να πληθαίνουν οι χριστιανοί.           H ψυχή του Bασιλείου δεν μπορούσε να υποφέρει τις αδικίες αυτές. Σε ηλικία 27 χρονών έγινε χριστιανός, μοίρασε όλη την περιουσία του στους φτωχούς και ξεκίνησε να γυρίσει κι άλλους τόπους, να γνωρίσει κι άλλους χριστιανούς, ν’ αγωνιστεί κι αυτός για τη θρησκεία του Xριστού. Θέλοντας να δει με τα μάτια του τα μέρη που γεννήθηκε κι έζησε ο Xριστός, ταξίδεψε στην Aίγυπτο, την Παλαιστίνη, τη Συρία, τη Mεσοποταμία. Στην Aίγυπτο γνώρισε και τον άγιο Aντώνιο.           Bλέπω στα μάτια σας, παιδάκια μου, ν’ αναγαλλιάζει η ψυχή σας ακούοντας τα ταξίδια αυτά, σα να τα ζηλεύετε. Mα λέτε, πως ήταν ευχάριστα τα ταξίδια αυτά; Eκείνον τον καιρό ούτε σιδηρόδρομοι υπήρχαν, ούτε ατμόπλοια, ούτε αυτοκίνητα. Mην ξεχνάτε πως ούτε χρήματα είχε πια ο Bασίλειος.           Mην ξεχνάτε και πόσο κυνηγούσανε παντού τους χριστιανούς· και θα καταλάβετε πόσο βασανισμένο ήταν αυτό το μεγάλο ταξίδι του βασιλείου.           Σ’ ένα άλλο του ταξίδι στον Πόντο, που είχε κι ένα πατρικό του κτήμα, αποφάσισε να ζήσει κάμποσον καιρό στην ερημιά, μόνος του σαν καλόγερος. Διάλεξε μια τοποθεσία ήσυχη και τερπνή κι αφοσιώθηκε στη λατρεία του Θεού.           Aκούστε, πώς περιγράφει ο ίδιος σ’ ένα γράμμα στο φίλο του Γρηγόριο, τον τόπο που διάλεξε να ζήσει:           «Aφού απελπίστηκα πια ότι θα μ’ ακολουθήσεις, ζήτησα καταφύγιο εδώ, στον Πόντο. Kαι ο Θεός μ’ οδήγησε σ’ έναν τόπο που μ’ ευχαριστεί πάρα πολύ. Θυμάσαι καμιά φορά που παίζοντας πλάθαμε με τη φαντασία μας όμορφες τοποθεσίες; Tέτοιο είναι και το μέρος που ζω σήμερα. Eίναι ένα ψηλό βουνό σκεπασμένο από πυκνό δάσος. Eδώ κι εκεί τρέχουν κρύα και κατακάθαρα νερά. Στα πόδια του βουνού είναι μια πεδιάδα που ποτίζεται άφθονα από τα νερά αυτά. Στην πεδιάδα αυτή μόνα τους έχουν φυτρώσει όλων των λογιών τα δέντρα και τόσο πυκνά, που καμιά φορά δυσκολεύεται κανένας να περάσει. Mπροστά στην τοποθεσία αυτή δεν είναι τίποτε το νησί της Kαλυψώς, που τόσο θαύμασε την ομορφιά του ο Όμηρος.»           Πολλοί φίλοι του πηγαίνανε να τον δουν στην ερημική ζωή του· πήγε κι ο Γρηγόριος, μα πολύ λίγο έμεινε μαζί του, γιατί δεν του άρεσε η ζωή της ερημιάς. Aλλά κι ο Bασίλειος αναγκάστηκε ν’ αφήσει τη μοναχική ζωή. Oι διωγμοί των χριστιανών εξακολουθούσαν αγριότεροι και η εξάπλωση της νέας θρησκείας του Xριστού κινδύνευε να σταματήσει. O αυτοκράτορας Iουλιανός προστάτευε με φανατισμό την ειδωλολατρία.           Γύρισε στην πατρίδα του ο Bασίλειος και χειροτονήθηκε παπάς, τον ίδιο σχεδόν καιρό με το Γρηγόριο. Mε τη ρητορική του δύναμη έδωσε θάρρος στους κατατρεγμένους χριστιανούς και με την απλή και φιλάνθρωπη ζωή του έδωσε το καλύτερο παράδειγμα του αληθινού χριστιανού. Kαι όταν ένας μεγάλος λιμός ξαπλώθηκε σ’ όλη την Kαππαδοκία και τον Πόντο, ο Bασίλειος τρέχοντας παντού, μάζευε βοηθήματα από τους πλούσιους και μοίραζε στους φτωχούς και παρηγορούσε τους δυστυχισμένους, θυσιάζοντας και τη λίγη περιουσία που του είχε απομείνει.           Σε ηλικία σαράντα χρονών, ο Bασίλειος έγινε επίσκοπος Kαππαδοκίας κι έμεινε πάντα ο πατέρας του λαού κι ο φίλος των δυστυχισμένων. Φορώντας πάντα το ίδιο ράσο και τρώγοντας μόνο ψωμί και χόρτα, εξοικονομούσε ό,τι χρειαζόταν για τους φτωχούς κι έχτισε στην Kαισάρεια μεγάλο νοσοκομείο και πτωχοκομείο. Kι έτσι όλος ο βίος του ήταν ένα πολύτιμο στήριγμα της χριστιανοσύνης. O νέος αυτοκράτορας Oυάλης ―εχθρός κι αυτός του χριστιανισμού― έστειλε στην Kαισάρεια έναν αξιωματικό, το Mόδεστο, για να φοβίσει το Bασίλειο και να τον αναγκάσει να πάψει το κήρυγμά του και τις φιλανθρωπίες του.           Aτάραχος έμεινε ο Bασίλειος στις φοβέρες του αξιωματικού.           ― Πώς, του λέει αυτός, δεν φοβάσαι τη δύναμή μου;           ― Kαι γιατί να τη φοβηθώ; απάντησε ο Bασίλειος. Tι μπορείς να μου κάμεις;           ― Tι μπορώ να σου κάμω; Όλα είναι στην εξουσία μου. Mπορώ να δημέψω την περιουσία σου, μπορώ να σ’ εξορίσω, μπορώ να σε βασανίσω, μπορώ ακόμη και να σε θανατώσω.           ― Mε τίποτε άλλο να με φοβερίσεις, γιατί αυτά δεν τα φοβούμαι. Tη δήμευση δεν τη φοβούμαι, γιατί δεν έχω τίποτε άλλο από δυο τριμμένα ράσα και λίγα βιβλία. Tην εξορία δεν την φοβούμαι, γιατί όλη τη γη τη θεωρώ πατρίδα μου. Tα βάσανα δεν τα φοβούμαι, γιατί το σώμα μου είναι τόσο αδύνατο, ώστε θα νεκρωθεί, πριν προφτάσεις να το βασανίσεις. Kαι τέλος, δε φοβούμαι το θάνατο, γιατί αυτός θα με φέρει συντομότερα κοντά στο Θεό.           ― Ποτέ δεν άκουσα τέτοια λόγια, αποκρίθηκε ο αξιωματικός με αληθινή κατάπληξη.           ― Γιατί και ποτέ δεν απάντησες αληθινόν επίσκοπο. Eμείς είμαστε ήσυχοι και ταπεινοί, όχι μοναχά μπροστά στο βασιλιά, αλλά και στον τελευταίο άνθρωπο. Άμα όμως πρόκειται για την πίστη μας στο Θεό, ούτε τη φωτιά φοβόμαστε, ούτε το σπαθί, ούτε τα άγρια θηρία· αυτά τα θεωρούμε διασκέδαση. Aυτά ας μάθει ο αυτοκράτορας μια για πάντα.           ― Tέτοιος, εξακολούθησε ο παπα-Θύμιος, ήταν, παιδιά μου, ο σπάνιος αυτός ο επίσκοπος. Kαι με το ασθενικό του σώμα και μέσα σε πολλές κακουχίες αυτός εξακολούθησε να περιοδεύει παντού, να ελεεί τους δυστυχισμένους, να παρηγορεί τους θλιμμένους, να δίνει θάρρος στους βασανισμένους χριστιανούς.           Kι από τους κόπους και τις στερήσεις πέθανε σε ηλικία πενήντα χρονών, την ημέρα της Πρωτοχρονιάς.           Όλος ο τόπος έχασε τον πατέρα του και τον προστάτη του. Xιλιάδες απ’ όλη την επαρχία έτρεξαν στην κηδεία του. Xριστιανοί και Iουδαίοι και ειδωλολάτρες έκλαψαν μαζί την ημέρα αυτή. Aπό τον πυκνό συνωστισμό πολλοί βρήκαν το θάνατο κι οι άλλοι τους καλοτύχιζαν, που πέθαναν μαζί με το Bασίλειο.           ― Kαι τώρα, παιδιά μου, είπε τελειώνοντας ο παπα-Θύμιος, ας ζητήσουμε την ευχή του Aϊ-Bασίλη και ας κόψουμε τη βασιλόπιτα για την καλή χρονιά.

Οι καλικάτζαροι

Η πιο δημοφιλής κατηγορία όντων της λαϊκής μας παράδοσης είναι αναμφίβολα οι
καλικάτζαροι. Η φαντασία του λαού μας σχετικά με το πώς είναι αυτά τα όντα, πραγματικά
οργιάζει. Οι πιο μετριοπαθείς, θέλουν τους καλικάτζαρους να έχουν ανθρώπινο σκαρί, αλλά
ταυτόχρονα να είναι άσχημοι, μαύροι και ψηλοί. Κατά άλλους οι καλικάτζαροι είναι
μαλλιαροί, με κόκκινα μάτια και πόδια τράγου. Πολλοί πιστεύουν ότι οι καλικάτζαροι έχουν
ένα πόδι, καμπούρα ή ουρά. Όσο όμως κι αν διαφωνούν για το πώς μοιάζει ένας καλικάτζαρος, όλοι συμφωνούν σε ένα πράγμα: Οι καλικάτζαροι είναι κακά όντα, που προκαλούν καταστροφές και εμφανίζονται πάνω στην γη κατά την διάρκεια του
Δωδεκαημέρου (δηλαδή τις μέρες μεταξύ των Χριστουγέννων και των Αγίων Θεοφανείων).
Κατά πως φαίνεται, η παράδοση της ύπαρξης και των πράξεων των καλικατζάρων έχει τις
πηγές της στο Βυζάντιο. Τα χρόνια εκείνα, κατά την διάρκεια του Δωδεκαημέρου, κάποιοι
άνθρωποι μασκαρεύονταν, γλεντούσαν και «πείραζαν» με όποιο τρόπο μπορούσαν να
σκεφτούν τους υπολοίπους. Έμπαιναν στα σπίτια και προκαλούσαν ζημιές ή απαιτούσαν να
τους δοθεί φαγητό και γλυκά. Έτσι με το πέρασμα του χρόνου «γεννήθηκαν» οι
καλικάτζαροι και εντάχθηκαν στην λαϊκή μας παράδοση. Καθώς η παράδοση αυτή ρίζωνε,
άρχισαν να δίνονται και διάφορα ονόματα στους καλικατζάρους όπως: καλιοντζήδες,
καλλισπούρδοι, καρκαλάτζαροι, καρκαντζόλοι, καψιούρηδες, κολοβελόνηδες,
λυκοκάντζαροι, μνημοράτοι, παγανοί, παρωρίτες, πλανητάροι, σιφιώτες, τσιλικρωτά, κ.α.
Ήρθε η ώρα όμως να δούμε πως ζούνε την ζωή τους οι καλικάτζαροι. Εκτός από το
Δωδεκαήμερο, όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου οι καλικάτζαροι ζουν στα έγκατα της
γης. Μην νομίζετε όμως ότι εκεί κάθονται ήσυχοι. Ανάλογα με το ταλέντο του, ο καθένας
από αυτούς προσπαθεί να συνεισφέρει στο «Μεγάλο Έργο των Καλικατζάρων», που δεν
είναι άλλο από το κόψιμο του δέντρου που στηρίζει την γη. Έτσι άλλος με τσεκούρι, άλλος
με πριόνι και άλλος με τα δόντια ή τα νύχια του κόβει τον κορμό του δέντρου αυτού. Την
παραμονή των Χριστουγέννων το δέντρο έχει σχεδόν κοπεί αλλά, για καλή τύχη των
ανθρώπων, έχει φτάσει η ώρα που οι καλικάτζαροι αφήνουν την εργασία τους για να
ανέβουν στην επιφάνεια και να κάνουν τις σκανταλιές τους. Τις δώδεκα ημέρες που
απουσιάζουν ο κορμός του δέντρου ξαναμεγαλώνει και ακέραιο πια τον βρίσκουν μετά τα
Άγια Θεοφάνεια που επιστρέφουν πάλι στα βάθη της γης. Έτσι ξεκινά άλλος ένας κύκλος
«κοψίματος» μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.

Την παραμονή, λοιπόν, των Χριστουγέννων εγκαταλείπουν τις «ξυλουργικές» τους εργασίες
και κατά χιλιάδες ξεχύνονται στην επιφάνεια της γης. Βγαίνουν από σπήλαια, ρωγμές του
εδάφους, πηγάδια, ακόμα και από μυρμηγκότρυπες αφού ορισμένοι από αυτούς είναι πιο
μικροί και από μυρμήγκια. Επειδή όμως φοβούνται το φως του ήλιου, κρύβονται κατά την
διάρκεια της ημέρας και κάνουν τις σκανταλιές τους μόνο όταν πέσει το σκοτάδι. Μόλις,
λοιπόν, νυχτώσει εμφανίζονται στους δρόμους και αλίμονο σε όποιον πέσει στα χέρια τους.
Ανεβαίνουν στην πλάτη του, τον πειράζουν και χορεύουν γύρω του εμποδίζοντας τον να
γυρίσει στο σπίτι του. Αλλά δεν σταματούν εκεί. Προσπαθούν να τρυπώσουν μέσα στα
σπίτια και να κάνουν ζημιές, να μαγαρίσουν τα φαγητά και να πειράξουν τους ανθρώπους.
Αυτά και άλλα πολλά κάνουν οι καλικάτζαροι, αλλά και οι άνθρωποι δεν μένουν με τα χέρια
σταυρωμένα. Έχουν ανακαλύψει αρκετούς τρόπους άμυνας, μερικούς από τους οποίους θα
αναφέρουμε στην συνέχεια. Διαβάστε τους με προσοχή γιατί ποτέ δεν ξέρετε, όλο και
κάποιος καλικάτζαρος θα εμφανιστεί μπροστά σας τις ημέρες των εορτών ή θα προσπαθήσει
να μπει στο σπίτι σας.
Το πρώτο που πρέπει να γνωρίζετε για τους καλικάτζαρους είναι ότι φοβούνται την φωτιά.

Για τον λόγο αυτό σε ορισμένα χωριά ανάβουν στις πλατείες μεγάλες φωτιές και γύρω από
αυτές τραγουδούν και κάνουν φασαρία, διώχνοντας έτσι τους κολοβελόνηδες. Αν είστε από
τους τυχερούς που στο σπίτι τους έχουν τζάκι, πρέπει να προσέξετε όλο το Δωδεκαήμερο να
καίει σε αυτό φωτιά. Έτσι δεν θα μπορούν να μπουν στο σπίτι σας από την αγαπημένη τους
είσοδο που είναι η καμινάδα του τζακιού. Αν και πρέπει να αποφεύγετε να κυκλοφορείτε τα
βράδια εκείνων των ημερών έξω από το σπίτι, εφόσον πρέπει να το κάνετε, να έχετε μαζί σας
έναν αναμμένο δαυλό. Φακοί και λοιπά τεχνολογικά επιτεύγματα δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Αν ζείτε στην πόλη και δεν μπορείτε να βρείτε δαυλό, κρατήστε έναν αναπτήρα, δεν είναι εξακριβωμένο άλλα ίσως να «δουλέψει». Και κλείνοντας με το κεφάλαιο της φωτιάς να πούμε ότι μερικοί ρίχνουν στο τζάκι ένα παλιό παπούτσι (δερμάτινο όμως) ή αλάτι. Η οσμή του καμένου δέρματος καθώς και ο ήχος που προκαλεί το αλάτι όταν πέφτει στην φωτιά έχουν αποτρεπτικές ιδιότητες.
Στον «πόλεμο» εναντίων των καλικατζάρων χρησιμοποιούνται και η κακές τους επιδόσεις
στα μαθηματικά. Οι καλικάτζαροι γνωρίζουν να μετράνε μέχρι το δύο. Έτσι τοποθετώντας
ένα κόσκινο στην εξώπορτά σας, και με δεδομένη την απαράμιλλη περιέργεια και βλακεία
τους, θα αρχίσουν να μετράνε τις τρύπες του. Αυτό θα τους καθυστερήσει μέχρι να ανατείλει
ο ήλιος και τότε θα πάνε να κρυφτούν αφήνοντας σας ήσυχους. Αν τώρα δεν έχετε κόσκινο,
βάλτε ένα σουρωτήρι. Μάλλον θα «πιάσει» αφού τρύπες έχει και αυτό.
Την ίδια εφαρμογή και αποτελέσματα με το κόσκινο έχει και μια πλεξούδα λινάρι. Ο
καρκαντζόλης προσπαθεί να μετρήσει τις ίνες του λιναριού και φτάνει το πρωί βρίσκοντας
τον να λεεί: «Ένα, δύο… ένα, δύο… ένα, δύο».

Ένα ακόμα όπλο εναντίων των καλικατζάρων, είναι το λιβάνι. Θυμιατίζουμε το σπίτι κάθε
απόγευμα και αφήνουμε το θυμιατήρι να λιβανίζει δίπλα στο τζάκι. Δεν υπάρχει περίπτωση
τα «δαιμονικά» αυτά όντα να σας πλησιάσουν. Μην φερθείτε όμως πονηρά και αντί για
λιβάνι ανάψετε τα αρωματικά στικ, γιατί θα κοιμηθείτε αγκαλιά με έναν καρκαλάτζαρο.
Επίσης το κατωσάγονο ή το πανωσάγονο του γουρουνιού πιστεύεται ότι θα σας κρατήσει
ασφαλείς. Δεν χάνετε τίποτα, εάν φυσικά διαθέτετε ένα, να το κρεμάσετε στην καμινάδα του
τζακιού σας.
Τέλος σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας χρησιμοποιούν αντίθετη τεχνική. Αντί να τους
διώχνουν τους παίρνουν με το καλό, ρίχνοντας στα κεραμίδια του σπιτιού γλυκά. Σαν
λιχούδης που είμαι προτιμώ πάντως τα γλυκά να τα φάω εγώ και τους καλικατζάρους να
τους διώξω με κάποιον άλλο τρόπο.
Ανάμεσα πάντως στους καλικάτζαρους που θα μας επισκεφθούν και αυτές τις γιορτές,
υπάρχουν και δύο super stars. Ο ένας είναι ο Πρασινοσκούφης και ο άλλος ο Μανδρακούλος.
Για τον Πρασινοσκούφη και τις περιπέτειες του, μπορείτε να μάθετε διαβάζοντας το βιβλίο
της Πιπίνας Τσιμικάλη με τίτλο Ο Πρασινοσκούφης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
ΑΣΤΗΡ.
Όσο για τον Μανδρακούλο, τον αρχηγό των καλικατζάρων, μπορείτε να διαβάσετε αλλά και
να ακούσετε. Αν προτιμάτε να ακούσετε, μπορείτε να το κάνετε αγοράζοντας το CD των
Αδερφών Κατσιμίχα με τίτλο «Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικάτζαροι». Αν πάλι θέλετε
να διαβάσετε, τα κείμενα καθώς και οι στίχοι των τραγουδιών που ακούγονται στο
παραπάνω CD, κυκλοφορούν και σε βιβλίο με τον τίτλο «Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι
Καλικάτζαροι» από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.
Και τα τρία είναι ένα εξαιρετικό δώρο για τις γιορτές των Χριστουγέννων τόσο για μικρούς
όσο και για μεγάλους. Εξάλλου όλοι τις ημέρες αυτές προσπαθούμε να νιώσουμε σαν παιδιά.
Και όπως είπαμε έτσι; Φωτιά, αλάτι, παλιό παπούτσι, κόσκινο, λιβάνι και χοιρινό σαγόνι.
Καλές γιορτές!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αγιά Σοφιά 3D

Δείτε μια περιήγηση της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Πατήστε πάνω στην εικόνα και ... καλή βόλτα!

Διαιρέσεις

Δόντια

Νεογιλά δόντια - Νεογιλή Οδοντοφυία

Τα νεογιλά δόντια είναι η πρώτη γενιά δοντιών που εμφανίζονται στο στόμα. Η νεογιλή (παιδική) οδοντοφυία ξεκινά την εμφάνιση της γύρω στον 6ο μήνα από τη γέννηση και ολοκληρώνεται στην ηλικία των 2 1/2 χρόνων περίπου. Τα νεογιλά δόντια είναι συνολικά είκοσι. Δέκα στην άνω και δέκα στην κάτω γνάθο.

Χρησιμεύουν τα παιδικά (νεογιλά) δόντια;

Η σημασία των νεογιλών δοντιών είναι μεγάλη τόσο για τη σωστή ανάπτυξη του στοματογναθικού συστήματος του παιδιού, όσο και για την μάσηση της τροφής , την επικοινωνία, αλλά και την εμφάνιση. Επίσης - κι αυτό είναι κάτι που πολύς κόσμος αγνοεί - είναι απολύτως απαραίτητα για τη διατήρηση του χώρου για την ομαλή ανατολή των μονίμων δοντιών.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η αντίληψη ότι τα νεογιλά δόντια δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, επειδή αντικαθίστανται με καινούργια, είναι πέρα για πέρα λανθασμένη.

Μόνιμα δόντια - Μόνιμη Οδοντοφυία

- μόνιμα δόντια άνω γνάθου -

Από τον 6ο χρόνο της ζωής τα νεογιλά δόντια αντικαθίστανται σταδιακά από τα μόνιμα δόντια, τα οποία αποτελούν τη δεύτερη και τελευταία γενιά δοντιών.
Η ολοκλήρωση της μόνιμης οδοντοφυίας γίνεται με την εμφάνιση των δευτέρων γομφίων περίπου στο 12ο με 13ο έτος της ηλικίας. Στη φάση αυτή τα μόνιμα δόντια είναι 28.
Να μην ξεχνάμε όμως ότι ακολουθεί και η εμφάνιση των τρίτων γομφίων (που ονομάζονται φρονιμίτες) περίπου σε ηλικία 17 ως 20 ετών. Τότε ο συνολικός τους αριθμός είναι 32, δεκαέξι στην άνω και άλλα τόσα στην κάτω γνάθο.
Ανάλογα με το σχήμα και τη χρησιμότητά τους τα δόντια χωρίζονται σε τομείς (κοπτήρες), κυνόδοντες, προγομφίους και γομφίους.

Πρόσθετα και Συντηρητικά

Αυτό που συζητούσαμε για τα πρόσθετα και τα συντηρητικά που υπάρχουν στα διάφορα τρόφιμα που φτάνουν στο τραπέζι μας.

Τα πρόσθετα και τα συντηρητικά τροφίμων είναι φυσικά ή τεχνητά χημικά, τα οποία προσθέτουμε στα τρόφιμα για να μεγαλώσουμε τη διάρκεια ζωής τους ή να βελτιώσουμε το χρώμα και την εμφάνισή τους. 
Τέτοιες ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί από τα αρχαία χρόνια στα τρόφιμα, με παράδειγμα το αλάτι, τη ζάχαρη και το ξύδι. Τα τελευταία χρόνια όμως, με την εμφάνιση των έτοιμων φαγητών, έχουν παρουσιαστεί εξαιρετικά πολλά καινούρια πρόσθετα και συντηρητικά, τα οποία δεν είναι όλα ασφαλή για την υγεία μας. Κάποια από αυτά έχουν κατηγορηθεί για καρκινογενέσεις, αλλεργίες, άσθμα, ημικρανίες και πάρα πολλές άλλες ασθένειες.

Για την καλύτερη διαχείρηση αυτών των ουσιών, κάθε ένα πρόσθετο έχει πάρει έναν μοναδικό αριθμό. Στην Ευρώπη οι αριθμοί αυτοί ξεκινούν με το Ε, πράγμα όμως που δε συμβαίνει εκτός Ευρώπης. Οι χώρες γενικώς δεν έχουν τις ίδιες νομοθεσίες και απαγορεύσεις για τα διάφορα πρόσθετα. Σε πολλές χώρες επιτρέπονται ουσίες που σε άλλες είναι απαγορευμένες, σε άλλες εμφανίζονται με το Ε μπροστά, σε άλλες με τον αριθμό και σε άλλες με την ονομασία τους.

Σε γενικές γραμμές τα Ε χωρίζονται στις εξής ομάδες:

Ε100-Ε199     χρωστικές ουσίες
Ε200-Ε299     συντηρητικές ουσίες
Ε300-Ε399     αντιοξειδωτικές ουσίες
Ε400-Ε499     γαλακτωματοποιητές, πηκτικά μέσα, σταθεροποιητές
Ε500-Ε599     ρυθμιστές οξύτητας
Ε600-Ε699     βελιτωτικά γεύσης
Ε900-Ε999     διάφορα
Ε1000-Ε1999     πρόσθετα χημικά

ΠΙΝΑΚΑΣ ΒΛΑΒΕΡΩΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΩΝ Ε
ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ	ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ	KAΡΚΙΝΟΓΟΝΑ
	ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ε 102	E 102	Ε 102
	E 104
Ε 107	E 107	Ε 107
	E 110
Ε 110	E 133	Ε 122
	E 312
Ε 122	E 127	Ε 151
	E 128
Ε 123	E 131	Ε 154
	E 132
Ε 124	E 212	Ε 173
	E 123
Ε 132	E 154	Ε 407
	E 155
Ε 155	E 210	Ε 128
	E 211
Ε 210	E 250	Ε 153
	E 216
Ε 211	E 218	Ε 155
Ε 212	E 219
Ε 213	E 220	E 230
Ε 219	E 230
Ε 223	E 311	E250
Ε 214	E 320
Ε 215	E 251	E251
Ε 216	E 262
Ε 217	E 270	E252
Ε 218	E 310
Ε 431	E 627	E 900
Ε 224	E 124
Ε 225	E 325
Ε 226	E 541
Ε 227	E 621
Ε 250	E 623
Ε 131	E 122
Ε 310	E 217
Ε 311	E 631
Ε 312	E 632
Ε 414	E 635
Ε 430	E 120
Ε 221	E 215
	E 321

Αυτές τις ουσίες μπορούμε να τις αποφεύγουμε, αλλά το πρόβλημα έχει μεγαλώσει, γιατί τώρα πάρα πολλές εταιρείες αναγράφουν τα πρόσθετα με το όνομά τους και όχι με τον κωδικό.

Παίξτε με την αριθμογραμμή

Πατήστε πάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στο παιχνίδι. Ψάξτε και βρείτε τους αριθμούς στην αριθμογραμμή πατώντας πάνω στο κομμάτι που σας ενδιαφέρει.
 Καλή επιτυχία!

Πάμε μια βόλτα στη Disneyland?

Αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου

Το πρώτο κινούμενο σχέδιο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα!

Απολυτίκιο Αγίου Δημητρίου

Αρχαία Ρώμη

Γίνε μονομάχος και προσπάθησε να κερδίσεις τον αντίπαλό σου. Πάτησε πάνω στην εικόνα και διάλεξε οπλισμό.

Καλή επιτυχία!

Γκούφυ - Πως να οδηγείς Ποδήλατο!!!

Εσύ και το ποδήλατό σου!

Μάθετε για τα ποδήλατα πατώντας πάνω στο σήμα.

ποδήλατο του 1820

Ποδήλατο ονομάζεται το δίτροχο (μερικές φορές τρίτροχο) όχημα, που κινείται καθώς ο αναβάτης του χρησιμοποιεί τη μυϊκή δύναμη των ποδιών του. Το ποδήλατο αποτελεί ένα ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταφορικό μέσο. Ο αριθμός των ποδηλάτων του πλανήτη στις μέρες μας υπολογίζεται ότι ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ποδηλάτου αποτελεί η δυνατότητα του να ανταποκρίνεται σε αρκετά διαφορετικές απαιτήσεις, όπως είναι η μετακίνηση, η άθληση και η ψυχαγωγία.

Ανεμόμυλοι - μυλωνάδες

ΜΥΛΩΝΑΣ

Μυλωνάδες λέγονταν στα παλιά χρόνια αυτοί που εκμεταλλεύονταν τους μύλους και άλεθαν τα σιτηρά, για να παράγουν αλεύρι, με το οποίο παρασκεύαζε το ψωμί της η οικογένεια.

Οι αλευρόμυλοι διακρίνονταν σε κείνους που κινούνταν με νερό τους νερόμυλους, και σε κείνους που κινούνταν με τον αέρα, που λέγονταν ανεμόμυλοι. Οι περισσότεροι νερόμυλοι λειτουργούσαν το χειμώνα και ελάχιστοι το καλοκαίρι και σε τόπους όπου υπήρχαν τρεχάμενα νερά. Η λειτουργία ενός νερόμυλου απαιτούσε εγκαταστάσεις, που εξασφάλιζαν τη μεταφορά και την αποθήκευση του νερού, για την κίνηση του μύλου και μηχανισμούς έξω και μέσα στο κτίσμα του μύλου, με τους οποίους γίνονταν η εκμετάλλευση της υδατόπτωσης του νερού και η μετάδοση της κίνησης στη μυλόπετρα για το άλεσμα των καρπών.

Οι ανεμόμυλοι κινούνταν με τη βοήθεια του ανέμου και γι’ αυτό οι περισσότεροι λειτουργούσαν μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, που οι άνεμοι ήταν ήπιοι. Οι ανεμόμυλοι χτίζονταν τις πιο πολλές φορές ομαδικά στα λεγόμενα μυλοτόπια. Τα μυλοτόπια ήταν συνήθως τόποι με στρωτούς ανέμους όπως οι πλαγιές λόφων. Οι ανεμόμυλοι διακρίνονταν σε μονόκαιρους και σε στρογγυλούς. Οι μονόκαιροι ήταν προσανατολισμένοι αποκλειστικά προς βορρά και βορειοδυτικά, γιατί από την κατεύθυνση αυτή πνέουν συνήθως οι άνεμοι στην Κρήτη. Οι στρογγυλοί μύλοι μπορούσαν να κινούνται με όλους τους ανέμους, αφού μπορούσαν να περιστραφούν και να προσανατολιστούν κάθε φορά στην κατεύθυνση απ’ όπου έπνεε ο άνεμος. Το βασικό εξάρτημα του ανεμόμυλου, με το οποίο εξασφαλίζονταν η κίνηση του με την επενέργεια του ανέμου, ήταν η φτερωτή, που βρισκόταν μπροστά και έξω από το κτίσμα του μύλου. Και στις δυο περιπτώσεις ο βασικός κορμός του μύλου ήταν η πέτρα. Δυο πέτρινοι δίσκοι κινούνταν αντίθετα και τρίβοντας τον καρπό τον μετέτρεπαν σε αλεύρι. Η κίνησή τους γινόταν μέσα από ένα σύστημα αξόνων από τη ρόδα του νερόμυλου ή του ανεμόμυλου στους πέτρινους δίσκους.

Η δουλειά του μυλωνά ήταν μοναχική, σκληρή, επίπονη αλλά προσοδοφόρα. Συνήθως δεν πληρωνόταν με χρήματα, αλλά με αλεύρι, ανάλογα με τη ποσότητα που άλεθε. (αλεστικά).

ΡΩΜΗ

Δείτε το Κολοσαίον της Ρώμης από μέσα και απο έξω σε μια τρισδιάστατη περιήγηση.
Πατήστε τις εικόνες και αφού μεταφερθείτε στη σελίδα, πατήστε fullscreen και με πατημένο το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού περιηγηθείτε και θαυμάστε σαν να είμαστε εκεί!

Τα καλά της τεχνολογίας!

Οι Έλληνες "κατακτούν" τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους

Οι Έλληνες κατακτούν τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους

View more presentations from atavar


Δείτε εδώ μια 3D περιήγηση στο Πάνθεον της Ρώμης 

Ποιος είναι πιο κοντά;

Παίξε ένα παιχνίδι επιλέγοντας κάθε φορά τον αριθμό που είναι πιο κοντά στον αριθμό που μας δίνει.
Το πρώτο παιχνίδι περιέχει αριθμούς από το 10.000 ως το 99.999 ενώ το δεύτερο παιχνίδι, από το 100.000 ως το 999.999

Το παιχνίδι είναι σε έκδοση επίδειξης, γι' αυτό και θα βλέπεις συνεχώς μια φράση επάνω στους αριθμούς. Είναι λιγάκι ενοχλητικό,αλλά προσπάθησε να το αγνοείς.

Οδηγίες (τα παιχνίδια είναι στα αγγλικά):

• Επίλεξε τον αριθμό των ερωτήσεων (5, 10, 20) και το επίπεδο δυσκολίας (Normal, Challenge) που επιθυμείς.

• Πάτησε το "Begin" (χεράκι) για να ξεκινήσεις.

• Δες τον αρχικό αριθμό στην καρτέλα και κάνε κλικ στο γράμμα που αντιστοιχεί στον αριθμό που βρίσκεται πιο κοντά του.

Τι λέτε να εξασκηθούμε λίγο στην προπαίδεια;

Ας κάνουμε μια μικρή, ευχάριστη και γρήγορη επανάληψη στην προπαίδεια.
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στο παιχνίδι. Στη συνέχεια διαλέγετε τις προπαίδειες που δυσκολεύεστε και ... καλή ρίψη!

Μία pop up βιβλιοθήκη στο πάρκο. Για λίγες ώρες.

Μία pop up βιβλιοθηκη και ανταλλαγή βιβλίων τον Σεπτέμβριο...στο πάρκο!

Όλοι γκρινιάζουμε πως δεν βρίσκουμε χρόνο για να διαβάσουμε ένα βιβλίο, και πολλές φορές τα χρήματα για την απόκτησή του είναι πολλά.

Φανταστείτε ένα διαμορφωμένο χώρο με καθίσματα και βιβλιοθήκη που μπορείτε να ψάξετε νέα βιβλία, να καθίσετε να τα ξεφυλλίσετε, και αν σας αρέσουν να τα πάρετε, έτσι απλά.

Η βιβλιοθήκη που θα εμφανιστεί για λίγες ώρες και μετά θα εξαφανιστεί θα σας αφήσει άφθονα βιβλία από την ανταλλαγή, και όμορφες αναμνήσεις.

H oμάδα Why not:: σε συνεργασία με τον Όμιλο UNESCO Νέων Θεσσαλονίκης και με την υποστήριξη της Aντιδημαρχίας Νεολαίας, Αθλητισμού και Εθελοντισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης, ετοιμάζει για σας μια διαφορετική Κυριακάτικη μέρα.

Στην pop up βιβλιοθήκη, θα έχετε την ευκαιρία να χαλαρώσετε, να ανακαλύψετε ξανά την ομορφιά της ανάγνωσης, και να αποκτήσετε βιβλία χωρίς να δώσετε χρήματα. Ανταλλαγή βιβλίων, και ένα όμορφο χώρο για να ξεφυλλίσετε τα βιβλία σας στο Πάρκο του Ήχου στη Νέα Παραλία.

Τι πρέπει να κάνω;

Εσείς αυτό που έχετε να κάνετε είναι να πάρετε σε μία σακούλα μερικά από τα βιβλία /περιοδικά που θα θέλατε να ελευθερώσετε από την βιβλιοθήκη σας (max. 10 βιβλία) και να τα φέρετε στη δική μας (αρκεί να είναι σε καλή κατάσταση). Εκεί θα βρείτε άλλα βιβλία για να πάρετε!

Φυσικά μπορείτε να έρθετε μόνο για ανάγνωση ή και για απλή βόλτα, γιατί το σημαντικό είναι να ζήσετε τη μοναδική εμπειρία της pop up βιβλιοθήκης που θα διαρκέσει μερικές μόνο ώρες!

Τώρα που το καλοκαίρι τελείωσε και αναρωτιέστε τι θα κάνετε στην πόλη, δοκιμάστε κάτι καινούργιο! Οι φοιτητές κάνουν ένα διάλειμμα από τα διαβάσματα της εξεταστικής, οι μαμάδες μπορούν να πάρουν τα παιδιά τους και να διαβάσουν μαζί βιβλία, οι παρέες μπορούν να παίξουν επιτραπέζια ή να ανταλλάξουν βιβλία μεταξύ τους. Γιατί όχι;

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου, από τις 12.00 το μεσημέρι ως τις 19.00 το απόγευμα

Πάρκο του Ήχου , Nέα Παραλία μετά το Ναυτικό Όμιλο

Φιλικά,

Η ομάδα

WHY NOT::

POP UP: Η μόδα του Pop up ξεκίνησε από το εξωτερικό, και είναι εφήμερα μαγαζιά ή χώροι ψυχαγωγίας, που εμφανίζονται για λίγες ώρες ή λίγες μέρες για να δώσουν πνοή στην πόλη.


πηγή: ipolistonkosmo.gr

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2011/12

Σας καλωσορίζουμε στο ολοκαίνουριο ιστολόγιό μας.
Ευχόμαστε καλή και δημιουργική σχολική χρονιά. Ας ξεκινήσουμε με ένα απόσπασμα από ένα γνωστό σήριαλ.