Ώρα για ύπνο
\
Το καλοκαίρι τέλειωσε και, για τους περισσότερους από εμάς, το πέρασμα από την καλοκαιρινή ξεκούραση και τους ήπιους ρυθμούς ζωής, στην ένταση της δουλειάς και το πολύ πρωινό ξύπνημα είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση. Και, φυσικά, η επιστροφή στη ρουτίνα της καθημερινότητας και τους αγχώδεις ρυθμούς δεν είναι προνόμιο μόνο των μεγάλων, αλλά και των μικρών. Η επιστροφή στα θρανία, είναι γεγονός για άλλους ευχάριστο και για άλλους …τραγικό. Το άνοιγμα των σχολείων προϋποθέτει την αλλαγή των καλοκαιρινών συνηθειών των παιδιών. Τις φωνές, τα γέλια, τις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού σε αυλές και παραλίες, διακόπτει η φωνή των γονιών τους: «Ώρα για ύπνο!»Είναι, όμως, τυχαίο που οι γονείς επιμένουν να πηγαίνουν τα παιδιά τους νωρίς για ύπνο; Ο ύπνος είναι τόσο σημαντικός για τον οργανισμό μας, όσο το φαγητό και ο αθλητισμός, με ευεργετική επίδραση στη μνήμη και τη μάθηση. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας χρειάζονται 8 έως 9 ώρες ύπνου για να ξεκουραστούν. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος έχει την ευκαιρία να επεξεργαστεί πληροφορίες που του δόθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και να «πετάξει» τις άχρηστες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το φαινόμενο της ευεργετικής επίδρασης του ύπνου στη μνήμη και τη μάθηση οφείλεται στην απελευθέρωση των οπτικών οδών του εγκεφάλου που εντοπίζονται στον εγκεφαλικό φλοιό. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ο οποίος πολύ συχνά μειώνει τη συνολική διάρκεια του ύπνου, στην ουσία μειώνει τις ικανότητες μάθησης των ανθρώπων όπως επίσης μειώνει και τις δυνατότητες της μνήμης τους.
Έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι παιδιά ηλικίας 1 έως 3 ετών χρειάζονται κατά μέσο όρο 10 έως 12 ώρες ύπνου κάθε νύχτα. Τα παιδιά ηλικίας από 3 έως 5 ετών αποκοιμούνται γρηγορότερα μετά από ένα μπάνιο, ένα ήσυχο παιχνίδι ή το διάβασμα μιας ιστορίας, δηλαδή μετά από καθημερινές συνήθειες που προσφέρουν την απαραίτητη ηρεμία και ασφάλεια που χρειάζεται το παιδί για να αποκοιμηθεί. Παιδιά ηλικίας από 6 έως 12 ετών αποκοιμούνται εύκολα. Το κυριότερο πρόβλημα είναι η ώρα κατά την οποία θα πάνε στο κρεβάτι τους για ύπνο. Η στέρηση ύπνου στα παιδιά της ηλικίας του δημοτικού σχολείου τα κάνει να είναι ευερέθιστα, ενώ παράλληλα, μειώνει την ικανότητά τους να συγκεντρώνονται στο μάθημα. Οι ανάγκες των εφήβων για ύπνο είναι διαφορετικές από αυτές των παιδιών και των ενηλίκων. Η απαίτηση πολλών εφήβων να έχουν δική τους τηλεόραση στο υπνοδωμάτιό τους, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή των ρυθμών ζωής τους. Δηλαδή όταν οι συμμαθητές τους κοιμούνται, εκείνοι να βλέπουν τηλεόραση και όταν οι πρώτοι μαθαίνουν, εκείνοι να κοιμούνται. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να γίνεται από τους εφήβους ένας καλύτερος προγραμματισμός των δραστηριοτήτων τους και να λαμβάνεται μέριμνα ώστε να κοιμούνται τουλάχιστον 9 ώρες κάθε βράδυ.
Ποιες, όμως, είναι οι αιτίες που, πολλές φορές, κρατούν τα παιδιά ξύπνια; Πολλοί είναι οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά σε αϋπνία, το φαινόμενο κατά το οποίο κάποιος δε μπορεί να κοιμηθεί εύκολα, ή και καθόλου. Ένας από αυτούς είναι η ύπαρξη τηλεόρασης, υπολογιστή, ή άλλων ηλεκτρονικών συσκευών στο υπνοδωμάτιο των παιδιών, οι οποίες τα ελκύουν για άλλες δραστηριότητες και τα εμποδίζουν να κοιμηθούν την ώρα που πρέπει, με αποτέλεσμα να αλλάζει ο βιολογικός τους ρυθμός. Συγκεκριμένα, η επίδραση της τηλεόρασης στον ύπνο των παιδιών, αποδεικνύεται πολύ σημαντική. Το είδος των προγραμμάτων που παρακολουθούν τα παιδιά παίζει σημαντικό ρόλο στον ψυχικό τους κόσμο και, πολλές φορές, οι βίαιες, τρομακτικές ή έντονες σκηνές που προβάλλονται τους προκαλούν εφιάλτες που διακόπτουν τον ύπνο τους. Ένας τρόπος για να προλάβουν οι γονείς τους εφιάλτες των παιδιών τους είναι ο έλεγχος των προγραμμάτων που παρακολουθούν, κυρίως κατά τις βραδινές ώρες, καθώς και των διαφόρων ηλεκτρονικών παιχνιδιών με τα οποία μπορεί να παίζουν τα παιδιά. Οι γονείς, θα ήταν προτιμότερο, να εκμεταλλευτούν την ώρα πριν από τον ύπνο των παιδιών τους προκειμένου να βρεθούν κοντά τους και να μιλήσουν για το πώς πέρασαν την ημέρα τους ή και για τα προβλήματα που πιθανόν να τα απασχολούν.
Εξάλλου, το άγχος που προκαλείται στα παιδιά, τόσο από το σχολείο, όσο και από το σπίτι, πολλές φορές, είναι αρκετό για να τα κρατήσει ξύπνια ολόκληρες νύχτες. Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά και να αποφορτιστούν τα παιδιά είναι η συζήτηση. Μια ακόμα αιτία που προκαλεί αϋπνία, ιδίως στα παιδιά μικρότερων ηλικιών, είναι οι διάφορες φοβίες που αντιμετωπίζουν, όπως, για παράδειγμα «το τέρας της ντουλάπας». Μια μικρή εξερεύνηση της ντουλάπας μαζί με το παιδί, θα το βοηθήσει να βεβαιωθεί ότι τίποτα ανησυχητικό δεν υπάρχει εκεί μέσα και ότι μπορεί να κοιμηθεί ήσυχο.
Μερικές ακόμα συμβουλές για καλύτερο ύπνο των παιδιών είναι η αποφυγή κατανάλωσης καφεΐνης, η οποία εμπεριέχεται σε τρόφιμα όπως, για παράδειγμα, η σοκολάτα και ροφήματα όπως το τσάι, τα αναψυκτικά κ.λπ., μετά το απόγευμα. Η καφεΐνη είναι ουσία που διεγείρει τον οργανισμό και προκαλεί αϋπνία. Επίσης, καλό θα ήταν το δωμάτιο των παιδιών να είναι όσο το δυνατόν πιο σκοτεινό και σε κανονική θερμοκρασία, συνθήκες που συμβάλλουν στην καλύτερη ποιότητα ύπνου. Τέλος, θα βοηθούσε ίσως στην αποφόρτιση των παιδιών από τις αρνητικές τους σκέψεις και το συσσωρευμένο άγχος ένα ημερολόγιο, στο οποίο θα κατέγραφαν τις σκέψεις ή τις ανησυχίες τους, λίγο πριν πάνε για ύπνο.
Μαριλία Κωστάκη
Πηγές: www.medlook.net και www.medlook.net/kids
**********************************************************************************
ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ
ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ1. Μη φοβάσαι να είσαι σταθερή μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νιώθω περισσότερη σιγουριά.
2. Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις οτιδήποτε σου ζητώ. Σε δοκιμάζω έτσι για να δω.
3. Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος απ' ότι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά τον σπουδαίο.
4. Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πεις αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυό μας
5. Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.
6. Μη με προστατεύεις από τις συνέπειες των πράξεων μου. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.
7. Μη δίνεις σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται για να κερδίσω την προσοχή που ζητώ.
8. Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις, γιατί τότε θα προστατεύσω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.
9. Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος, όταν δεν τις κρατάς.
10. Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις, γιατί θα ανακαλύψεις πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
11. Μην πέφτεις στις αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα.
12. Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι αλάνθαστη. Είναι δυσάρεστη έκπληξη για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι.
13. Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις για κάτι συγνώμη. Μια αναγνώριση του λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά συναισθήματα απέναντι σου.
14. Μη ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε σε παρακαλώ.
15. Μην ξεχνάς πως δε θα μπορώ ν' αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δε χρειάζεται να το πω. Ετσι δεν είναι?
Σε λατρεύω
Το παιδί σου.
*********************************************************************************
20 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ
Επινοητικότητα είναι η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με πολλούς τρόπους, είναι ένα υποπροϊόν της καλλιτεχνικής νοημοσύνης. Όπως τα παιδιά αναπτύσσουν την επινοητικότητα μαθαίνουν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και τις μοναδικές τους ικανότητες. Αποκτούν μια θετική στάση απέναντι στην επίλυση προβλημάτων. Τα επινοητικά παιδιά ωριμάζοντας γίνονται άτομα γεμάτα αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη δουλειά. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται και να χαίρονται τις χαρές της ζωής.
Η ικανότητα του να είναι κανείς επινοητικός πηγάζει από το μυαλό, αλλά όχι από οποιοδήποτε μυαλό… Η δημιουργικότητα μπορεί να υπάρξει μόνο σε καλά «αναθρεμμένα» μυαλά, που συνδυάζουν τους γενετικούς παράγοντες με περιβάλλον που αποτελείται από πρόθυμους ενήλικες να ανταποκριθούν και να προσφέρουν ερεθίσματα.
Αν μεγαλώνουμε αρκετά γενναία τα παιδιά μας ώστε να είναι δημιουργικά τους προσφέρουμε ένα δώρο που τα χρήματα δεν μπορούν κι ούτε θα μπορέσουν ποτέ να αγοράσουν.
Παρακάτω θα βρείτε κάποιες συμβουλές για να αναπτύξετε τη φαντασία των παιδιών σας. Απολαύστε την να «ανθίζει» και μακάρι η «συγκομιδή» να είναι δίχως τέλος…
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
· Ενθαρρύνουμε την περιέργεια και το να ζητάνε απαντήσεις για κάθε τι. Ένας πολύ καλός τρόπος για να απαντήσουμε στις ερωτήσεις των μικρών παιδιών είναι « Δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Πως νομίζεις ότι μπορούμε να μάθουμε;»
· Δεν καταπνίγουμε τη δημιουργικότητα των παιδιών με ατελείωτα έτοιμα παιχνίδια του εμπορίου. Αντιστεκόμαστε στο να αγοράζουμε στο παιδί μας κάθε καινούριο παιχνίδι που βγαίνει στην τηλεόραση ή στα μαγαζιά, ώστε η επινοητικότητά τους να βρει χώρο να ανθίσει. Οι κούκλες είναι ωραίο παιχνίδι αλλά δεν βοηθάμε τη φαντασία των παιδιών όταν τους αγοράζουμε κάθε ρούχο και αξεσουάρ που κυκλοφορεί στο εμπόριο για τις κούκλες τους. Ας αφήσουμε τα παιδιά να βρουν τον τρόπο για να τις ντύσουν, τι υλικά θα χρειαστούν πώς μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν αυτό ή το άλλο…
· Να εκτιμάμε τις διαφορετικές ιδέες και γνώμες. Να ενθαρρύνουμε τον καταιγισμό-ιδεών λέγοντας: «Ωραία αυτός είναι ένας τρόπος για να το κάνουμε, μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο;» ή «Τι υπέροχη ιδέα, δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν ας το δοκιμάσουμε…»
· Ενθαρρύνουμε την εξερεύνηση. Μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένα σχόλια, που παρακινούν τα παιδιά όπως: «Πολύ ενδιαφέρον! Έκανες ένα μυστικό πέρασμα με τα τουβλάκια σου» ή «Ο τρόπος που ανέμειξες τα διάφορε πράσινα για να φτιάξεις τα φύλλα κάνει το δέντρο να μοιάζει τόσο αληθινό!»
· Να αποφεύγουμε να ντροπιάζουμε και να κάνουμε να αισθάνονται άσχημα τα παιδιά που έχουν δοκιμάσει κάτι και έχουν κάνει λάθη. Δεν λέμε: «Τι στο καλό σκεφτόσουνα όταν το έκανες αυτό;» Αντίθετα καλό είναι να προσφέρουμε τη στήριξή μας λέγοντας: «Καλύτερα να δοκιμάσεις κάτι άλλο αν νομίζεις ότι αυτό είναι λάθος, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.» Ενθαρρύνουμε το να παίρνουν ρίσκα (σε λογικά πλαίσια) που θα τα οδηγήσουν στην δημιουργικότητα.
· Να τονώνουμε τη γεμάτη φαντασία, ανεξάρτητη σκέψη κάνοντας ερωτήσεις. ΝΑ αποφεύγουμε να λέμε στα παιδιά τι ακριβώς πρέπει να κάνουν σε μια εργασία.
· Να αποφεύγουμε τις αποθαρρυντικές και γεμάτες αρνητισμό φράσεις. Τα γεμάτα κριτική σχόλια είναι σαν να τιμωρούν τη δημιουργικότητα. Για παράδειγμα να μην λέμε «Όχι δεν είναι σωστός ο τρόπος που το κάνεις αυτό, ασε με να σου δείξω το σωστό τρόπο.» ή «Αυτό που κάνεις δεν πρόκειται να γίνει ποτέ…» ή ακόμα χειρότερα «Καλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστό πια;»
· Αντιστεκόμαστε στην τελειομανία. Δεν κάνουμε εμείς κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί ή πρέπει να κάνει το παιδί απλά επειδή το κάνουμε πιο γρήγορα και πιο σωστά. (Φυσικά και μπορούμε να το κάνουμε και πιο γρήγορα και πιο σωστά!) Σεβόμαστε τη διαδικασία μάθησης που προκύπτει από την ενασχόληση του παιδιού με το κάθε τι. Είναι η διαδικασία αυτή καθαυτή που είναι σημαντική παρά το τελικό αποτέλεσμα. Με την εξάσκηση, ας μην ξεχνάμε ότι το παιδί θα βελτιώνεται συνεχώς.
· Δείχνουμε σεβασμό σε κάθε δημιουργική προσπάθεια του παιδιού. Μπορούμε να αναρτούμε στο ψυγείο ή σε πίνακες από φελλό ή στο γραφείο μας τα έργα των παιδιών μας. Τα παιδιά το λατρεύουν αυτό σαν ένδειξη αποδοχής της αγάπης και της εκφραστικότητάς τους.
· Αποφεύγουμε να συγκρίνουμε και μάλιστα με καθόλου κολακευτικά σχόλια τις εργασίες των παιδιών μας μεταξύ τους. Καλό είναι να μην λέμε: «Ο αδερφός σου λέει καλύτερες ιστορίες από σένα.» ή «Γιατί δεν μπορείς να ζωγραφίσεις όμορφες ζωγραφιές σαν την αδερφή σου; Πάντα χρησιμοποιείς αυτά τα μουντά και σκοτεινά χρώματα»
· Ενθαρρύνουμε το πηγαίο χιούμορ. Το χιούμορ βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους. Γελάμε μαζί τους συχνά και βρίσκουμε τα αστεία τους πετυχημένα.
· Διευκολύνουμε και απλοποιούμε το παιχνίδι, δεν το περιορίζουμε σε κανόνες. Τα παιδιά λατρεύουν να παίζουμε μαζί τους στο πάτωμα. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού προσπαθούμε να ακολουθούμε τα παιδιά στο παιχνίδι τους. Το παιχνίδι θα πρέπει να είναι σαν ένας χορός μεταξύ σας και όχι σαν ένα κονσέρτο που εσείς είστε ο μαέστρος.
· Παίζουμε παιχνίδια που απαιτούν διαφορετικές απαντήσεις. Μπορούμε να παίξουμε το «Τι θα γινόταν αν…» Αφήνουμε τα παιδιά να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα φτιάξουν κάτι και δεν επιβάλλουμε τη γνώμη μας γιατί απλά θεωρούμε ότι αυτό είναι το σωστό.
· Παίζουμε παιχνίδια που συνδυάζουν τη φαντασία με το λόγο. Για παράδειγμα να βρούμε τρόπους να χτίσουμε ένα σπίτι αν προσγειωνόμασταν στο φεγγάρι.
· Παίζουμε παιχνίδια ρόλων. Αλλά τα διανθίζουμε με τρελά και φανταστικά σενάρια όπως ότι είμαστε κάποιο ζώο ή φύλλα στον άνεμο ή μηχανές του ποπ-κορν.
· Προσφέρουμε ένα ασφαλές αλλά γεμάτο προκλήσεις περιβάλλον όπου τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν μια ποικιλία από υλικά. Από ανακυκλώσιμα υλικά, μαρκαδόρους, χαρτιά, χαρτόνια, κόλλες, αυτοκόλλητα, δαχτυλομπογιές, κιμωλίες, λαδοπαστέλ κλπ.
· Φτιάχνουμε χειροποίητα μουσικά όργανα και παίζουμε το δικό μας κονσέρτο. Αποδεχόμαστε όλες τις συνθέσεις. Και εννοείται ότι αφήνουμε χώρο στα παιδιά να εκφραστούν μέσω της κίνησης αν το επιθυμούν.
· Φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες. Ένας ξεκινάει την ιστορία και ο επόμενος προσθέτει κι από κάτι… Αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό είτε γίνεται μέσα στην τάξη είτε με τα μέλη μιας οικογένειας.
· Αλλάζουμε το τέλος γνωστών ιστοριών και παραμυθιών.
· Παίζουμε διάφορα παιχνίδια μυαλού και προκαλούμε τη σκέψη των παιδιών να πάει ένα βήμα πιο πέρα. Για παράδειγμα, που θα μπορούσαν να μοιάζουν ένα ρολόι και μια κουκουβάγια ή τι θα μπορούσαν να έχουν κοινό μια γάτα με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όσο πιο τρελοί οι συνδυασμοί τόσο το καλύτερο! ***********************************************************************************
Οι φίλοι του παιδιού σας
Όταν το πιτσιρίκι σας αρχίσει να πηγαίνει σχολείο, δημιουργεί πλέον τον δικό του κοινωνικό περίγυρο αναπτύσσοντας φιλικές σχέσεις με τους συνομιλήκους του. Το παιδί περνάει πλέον αρκετό χρόνο μαζί τους και οι φίλοι έχουν πια σημαντικό ρόλο στη ζωή του.Οι φίλοι του είναι σύντροφοί του στο παιχνίδι, στην κουβέντα και στα γέλια, αναπτύσσοντας έτσι τις κοινωνικές του δεξιότητες και την επικοινωνία. Μέσα από την ομάδα των φίλων του αποκτά αυτοπεποίθηση και βρίσκει τον δικό του «χώρο» και αυτοπροσδιορίζεται. Η γνώμη των φίλων έχει πια ιδιαίτερη σημασία, όπως και η αποδοχή τους.
Κάποιοι θα γίνουν οι «καλύτεροι» φίλοι του και μαζί τους θα βιώσει αισθήματα φιλίας, εμπιστοσύνης και ασφάλειας, με διαφορετικό τρόπο από εκείνον που βίωνε στο προστατευτικό περιβάλλον της οικογένειας. Με τους φίλους του θα νιώσει τόσο ασφάλεια, όσο και ανεξαρτησία, ενώ θα έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικά ενδιαφέροντα.
Στη φάση αυτή, το παιδί αρχίζει σταδιακά να προτιμάει να περνάει αρκετό χρόνο με τους φίλους του, παρά με την οικογένειά του. Ωστόσο, πάντοτε γνωρίζει ότι η οικογένεια είναι η βάση και η αφετηρία του.
Ως γονείς, μπορείτε να έχετε ενεργό ρόλο στη νέα κοινωνική ζωή του παιδιού σας. Δείξτε ενδιαφέρον να το ακούσετε να σας μιλάει για τους φίλους του, να τους γνωρίσετε οι ίδιοι και να επιδιώξετε να γνωρίσετε και τους γονείς τους. Καλέστε τους στο σπίτι ή δώστε ένα ραντεβού σε έναν παιδότοπο.
Μπορεί να θέλετε να γνωρίζετε τι ακριβώς κάνουν ή τι λένε τα παιδιά σας με τους φίλους τους ή ακόμη και να ανησυχείτε. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά έχουν κι εκείνα προσωπική ζωή και φροντίστε να είστε πολύ διακριτικοί όσο μαθαίνετε τι συμβαίνει. Ξεκαθαρίστε τους κανόνες που ισχύουν για το παιδί σας, αλλά δείξτε του και εμπιστοσύνη.
Προσπαθήστε να μην είστε αρνητικοί με τους φίλους που αγαπάει και λάβετε υπόψη ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι μέρος της σύγχρονης ζωής και προσπαθήστε να ξεπεράσετε τυχόν προκαταλήψεις. Γνωρίστε τους φίλους του και τους γονείς τους για να έχετε μια σφαιρική άποψη, πριν εκφέρετε αρνητική γνώμη.
Μην ξεχνάτε ότι, όπως σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις, το παιδί θα έχει με τους φίλους του καλές, αλλά και κακές στιγμές, θα περάσει όμορφα, θα χαρεί, θα μοιραστεί, αλλά και θα μαλώσει, θα δυσαρεστηθεί και θα θυμώσει, όλα είναι στο πλαίσιο μιας φυσιολογικής σχέσης μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων. Δώστε του το χρόνο του, παραμείνετε διακριτικοί και συζητήστε μαζί του, εάν θέλει να μοιραστεί τα συναισθήματά του μαζί σας.
Το πιο σπουδαίο είναι να επενδύσετε στην καλή επικοινωνία με το παιδί σας, καθώς αυτό θα είναι εξαιρετικά σημαντικό, όσο το παιδί σταδιακά «απομακρύνεται» από την ασφαλή φωλιά της οικογένειας και κινείται περισσότερο σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Όταν προκύψει στη συζήτηση, θυμίστε στο παιδί σας την αξία μιας καλής φιλίας, με αγάπη, εμπιστοσύνη και μοίρασμα.
**********************************************************************
Τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο;
Να αφήσω το παιδί μου να έχει τηλεόραση στο παιδικό ή εφηβικό δωμάτιο ή όχι; Ίσως είναι ένα ερώτημα που σας έχει απασχολήσει και πιθανότατα να έχετε δεχτεί πιέσεις και από το παιδί σας για να του επιτρέψετε να έχει στο δωμάτιό του μια τηλεόραση. Ωστόσο, πριν αποφασίσετε, σκεφτείτε καλά και λάβετε υπόψη και τις επιστημονικές έρευνες που αναφέρουν ότι τα παιδιά που έχουν στο δωμάτιό τους τηλεόραση είναι πιο πιθανό να απομακρύνονται από υγιεινές συνήθειες, όπως είναι η φυσική άσκηση, η σωστή διατροφή και ο επαρκής ύπνος.Ίσως και με τη λογική μπορεί να υποθέσει κάποιος πως όταν στο δωμάτιο υπάρχει ανοιχτή τηλεόραση, είναι δύσκολο για το παιδί να αποφασίσει να την κλείσει και να απασχοληθεί με κάτι άλλο ή με το διάβασμά του ή τον ύπνο του, καθώς αυτό απαιτεί μεγαλύτερη συνέπεια και αυτοκυριαρχία.
Σε έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, έχει καταγραφεί ότι τα παιδιά ή έφηβοι που έχουν στο δωμάτιό τους τηλεόραση περνούν περισσότερο χρόνο μπροστά της, αμελούν περισσότερο τις υποχρεώσεις και τα μαθήματά τους, ενώ περνούν λιγότερο χρόνο με τους φίλους τους και την οικογένειά τους. Επίσης, παρατηρήθηκε ότι τα παιδιά που παρακολουθούν αρκετή ώρα τηλεόραση στο δωμάτιό τους δεν τρέφονται αρκετά υγιεινά, χάνουν τα οικογενειακά γεύματα και επιλέγουν σνακ υψηλής θερμιδικής και χαμηλής θρεπτικής αξίας, ενώ αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στη φυσική άσκηση.
Άλλες έρευνες, έδειξαν ότι τα παιδιά που περνούν αρκετό χρόνο στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή έχουν πιο χαλαρούς δεσμούς με τα μέλη της οικογένειάς τους και τους συνομίληκους φίλους τους. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς, καθώς οι δραστηριότητες αυτές είναι εντελώς ατομικές και απομονώνουν το παιδί σε ένα εικονικό περιβάλλον. Ακόμη κι όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν στον υπολογιστή τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media) για να επικοινωνούν με φίλους, η ποιότητα των κοινωνικών τους σχέσεων και δεξιοτήτων παραμένει χαμηλή και τα παιδιά δεν εξοικειώνονται στις σχέσεις πρόσωπο-με-πρόσωπο και στην ουσιαστική επικοινωνία με τους άλλους, που περιλαμβάνει και τη φυσική τους παρουσία.
Οι ειδικοί και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνουν να μην υπάρχουν τηλεοράσεις στα παιδικά δωμάτια, ενώ ακόμη κι αν επιτρέψετε την τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο για περιόδους όπως είναι οι διακοπές, σκεφτείτε ότι θα είναι μετά εξαιρετικά δύσκολο να την απομακρύνετε χωρίς να δώσετε «μάχη»!
**********************************************************************************
Η αγωνία των γονιών για την προεφηβεία και την εφηβεία
Μια αγωνία των γονιών είναι πώς θα μπορέσουν να προστατέψουν τα παιδιά τους από τους κινδύνους της εφηβείας, όπως κάπνισμα, εξαρτήσεις από ουσίες, εξάρτηση από το διαδίκτυο, επικίνδυνες παρέες ή εξόδους, πρόωρη σεξουαλική ζωή και τόσα άλλα.Συχνά οι γονείς αρχίζουν να ανησυχούν πολύ πριν τα παιδιά τους φτάσουν στην εφηβεία, κάτι που είναι εύλογο, αφού ήδη μόλις το παιδί περάσει στη σχολική ηλικία, δηλαδή μετά τα 7 του χρόνια, αρχίζει να δίνει κάποια σημάδια που κάνουν τον γονιό να αντιληφθεί ότι το παιδί του μεγαλώνει, έρχεται σε επαφή με πολλά ερεθίσματα του «έξω κόσμου» και η επίδραση και ο έλεγχος που ασκούσε η οικογένεια σταδιακά φαίνεται να εξασθενεί σε σχέση με την επίδραση που έχουν οι φίλοι και το ευρύτερο περιβάλλον του παιδιού.
Στην πραγματικότητα, η μείωση της επίδρασης αυτής της οικογένειας είναι σε μεγάλο βαθμό φαινομενική. Οι βάσεις της προσωπικότητας του παιδιού, οι αξίες με τις οποίες έχει μάθει να αξιολογεί τις καταστάσεις της ζωής και οι πεποιθήσεις του, έχουν ήδη εγκαθιδρυθεί από πολύ νωρίς. Όταν το 7-χρονο παιδάκι σας βγαίνει από το προστατευτικό περιβάλλον του σπιτιού ή του νηπιαγωγείου και προχωρά στο δημοτικό, όπου συναναστρέφεται ακόμη και 12-χρονα παιδιά, αυτό που κυρίως συμβαίνει, είναι ότι αντιδρά και ανταποκρίνεται στις καταστάσεις και στα ερεθίσματα, σύμφωνα με όσα έχει ήδη διαμορφώσει.
Η περίοδος της προεφηβείας, που τοποθετείται περίπου στα 9 με 10 χρόνια, είναι μια περίοδος όπου πολλά σημάδια αρχίζουν και ανησυχούν έντονα τους γονείς για το τι μπορεί να επακολουθήσει. Αντίδραση, αμφισβήτηση της άποψης των γονιών, ερειστική συμπεριφορά, αδιαφορία ή διάθεση για αντιπαράθεση είναι αναμενόμενα αυτή την περίοδο, ως ένα βαθμό.
Επίσης, η έντονη ανάγκη των παιδιών να ανήκουν πλέον σε μία ομάδα και να γίνουν αποδεκτά από ανθρώπους πέρα από τους γονείς, τα κάνει να δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη γνώμη των φίλων τους. Οι γονείς διαπιστώνουν ότι χάνουν τη «βασιλεία» τους και τα παιδιά προτιμούν να πασχίσουν για να είναι αρεστά στους φίλους τους, ενώ πριν λίγα χρόνια έκαναν τα πάντα για να ευχαριστήσουν τους ίδιους τους γονείς τους.
Όλα αυτά αποτελούν φυσιολογικά στάδια της ανάπτυξης, της κοινωνικοποίησης και της εξέλιξης της προσωπικότητας του παιδιού. Όσο κι αν φαίνεται ότι η επίδραση του γονιού δεν είναι πια αυτή που ήταν και συχνά οι γονείς νιώθουν κάπως αδύναμοι μπροστά στα νέα δεδομένα, η αλήθεια είναι ότι έχουν ήδη κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς! Διαμόρφωσαν το μικρό παιδί, του δίδαξαν αξίες, το μεγάλωσαν σύμφωνα με έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, επηρέασαν τα ενδιαφέροντά του και του μετέδωσαν συμπεριφορές και προτιμήσεις. Στην ουσία, από την ηλικία αυτή και μετά, το παιδί απλώς θέτει όλα αυτά σε εφαρμογή όσο εκτίθεται σε νέες καταστάσεις μαθαίνοντας τον κόσμο γύρω του.
Όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα ζητήματα, όσο περισσότερα έχουν κάνει οι γονείς μέχρι αυτή την ηλικία, τόσο καλύτερη εξέλιξη θα έχει η πορεία του παιδιού στην κρίσιμη περίοδο της εφηβείας του. Οπωσδήποτε, οι κίνδυνοι που απασχολούν τους γονείς είναι υπαρκτοί και αρκετοί, αλλά η εμπιστοσύνη των γονιών στο παιδί και στο ίδιο τους το έργο, θα βοηθήσει να επικρατεί ψυχραιμία και διάθεση για επικοινωνία, ώστε ο γονιός να μπορεί να παρακολουθήσει και να επηρεάσει θετικά την περιπετειώδη πορεία του παιδιού του στο μεγάλο άνοιγμά του στη ζωή.
